Historia II Wojny Światowej

Front zachodni – całokształt działań wojennych w Europie Zachodniej podczas II wojny światowej, dzielących się na dwa zasadnicze okresy:

1. Od 3 września 1939 do 31 października 1940 – „dziwna wojna” (w tym ograniczone działania powietrzno-morskie i symboliczna ofensywa francuska w zagłębiu Saary), kampania norweska (zajęcie Danii i Norwegii), kampania francuska(podbicie Francji), a następnie bitwa o Anglię (zahamowanie niemieckich postępów, udaremnione plany inwazji na Wielką Brytanię).
2. Od 6 czerwca 1944 do 7 maja 1945 – odtworzenie frontu w Normandii, następnie wyzwolenie przez aliantów Francji, marsz przez kraje Beneluksu (operacja Market Garden, odparcie niemieckiej kontrofensywy w Ardenach), zajęcie większości obszaru III Rzeszy i przedwojennego terytorium Austrii, okres istnienia frontu zachodniego potocznie określany trzecim frontem.

Front zachodni jest najkrótszym frontem II wojny światowej – w związku z dwoma zasadniczymi przerwami w działaniach wojennych na nim, trwały one dziewiętnaście miesięcy.

Front zachodni jest jedynym frontem II wojny światowej, który nie posiada umownego punktu zwrotnego. Jest to spowodowane czteroletnią przerwą w działaniach zbrojnych na tym teatrze wojny. W pierwszym okresie istnienia frontu panowali na nim Niemcy, w drugim zaś alianci.

Na froncie zachodnim hitlerowska III Rzesza starła się z zachodnimi państwami alianckimi, na czele z trzema przyszłymisupermocarstwami – Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Francją. Jednako w przeciwieństwie do innych frontów, nie da się tu jednoznacznie wyłonić alianckiego państwa prowadzącego na tym teatrze wojny.

Jako określenie teatru działań zbrojnych, nazwa front zachodni najlepiej przyjęła się w większości krajów europejskich, zwłaszcza w Niemczech, gdzie nazwy frontów wyznaczały kierunki geograficzne (zachodni i wschodni). W Wielkiej Brytanii z kolei zamiennie używa się określenia bój o Kontynent, związanego z wyspiarskim położeniem tego kraju. Najrzadziej nazwa front zachodniwystępuje w Stanach Zjednoczonych, gdzie znacznie częściej używa się określenia front europejski, gdyż wojska amerykańskie walczyły na kilku teatrach wojny – na Pacyfiku, w Afryce i w Europie.

Działania na froncie zachodnim toczyły się wyłącznie w Europie Zachodniej, na obszarze Francji, Krajów Beneluksu, Danii, Norwegii, zachodnich, południowych i środkowych Niemiec, a także w przestrzeni powietrznej Wielkiej Brytanii i na wodach przybrzeżnych Europy.